Test zanikania hamulców

Spójność skuteczności hamowania jest jednym ze wskaźników oceny skuteczności hamowania pojazdu. Dotyczy to głównie charakterystyki pojazdu utrzymującego skuteczność hamowania w stanie zimnym w takich warunkach, jak hamowanie z dużą prędkością i dużą intensywnością, ciągłe hamowanie na długich zjazdach oraz jazda po wodzie. Właściwości te wyrażają się przede wszystkim odpornością na blaknięcie pod wpływem ciepła i odpornością na blaknięcie pod wpływem wody.

Podczas hamowania pojazdu energia kinetyczna pojazdu jest przekształcana przez hamulce w energię cieplną i pochłaniana, co powoduje nagrzewanie się materiału ciernego hamulców. Ogrzewanie to zmniejsza współczynnik tarcia, co prowadzi do spadku skuteczności hamowania. Dlatego badanie zanikania ciepła hamulców, zwane także badaniem typu I, przeprowadza się zgodnie z normami krajowymi.

Test przeprowadza się sekwencyjnie w następujących krokach:proces nagrzewania hamulców, test wydajności w stanie gorącym, Itest wydajności odzyskiwania.

Używając najwyższego biegu, przeprowadzić dwa badania typu 0 z prędkością początkową V1 określoną w tabeli 6-3, aby określić siłę sterującą lub ciśnienie w układzie wymagane do osiągnięcia opóźnienia 3 m/s², gdy pojazd jest w pełni załadowany. Należy także potwierdzić, że prędkość pojazdu może zostać zmniejszona z vv do vv w określonym przedziale czasu Δt.

Następnie, używając określonej siły, rozpocznij hamowanie, gdy prędkość pojazdu wynosi vv, upewniając się, że pojazd osiągnął średnie opóźnienie wynoszące 3 m/s². Hamowanie zostaje zwolnione, gdy prędkość spadnie do V2. Pojazd powinien szybko powrócić do V1 na najkorzystniejszym biegu, a najwyższy bieg V1 musi być utrzymany przez co najmniej 10 sekund. Następnie rozpoczyna się ponowne hamowanie, zapewniając, że odstęp czasu pomiędzy dwoma hamowaniami będzie równy Δt. Urządzenie rozrządu powinno uruchomić się lub zresetować przy pierwszej operacji hamowania.

Powtórz powyższy proces „zwalniania hamulca” zgodnie z tabelą 1-1.

W przypadku pojazdów wyposażonych w elektryczne układy hamulcowe z odzyskiem energii stan naładowania akumulatora mocy na początku badania musi zapewniać, że siła hamowania generowana przez układ hamulcowy z odzyskiem energii nie przekracza minimalnego poziomu gwarantowanego przez konstrukcję układu.

Tabela 1-1 Warunki testu nagrzewania hamulców

Notatka:Vmax odnosi się do maksymalnej prędkości konstrukcyjnej pojazdu; Δt wskazuje odstęp czasu pomiędzy rozpoczęciem jednego działania hamującego a początkiem następnego działania hamującego.

Po końcowym procesie hamowania w ramach wyżej wymienionej procedury nagrzewania hamulców, można zmierzyć skuteczność hamowania w stanie gorącym układu hamulcowego roboczego. Pojazd z odłączonym zespołem napędowym powinien natychmiast przyspieszyć do prędkości badawczej typu 0, a średnia przyłożona siła sterująca nie może przekraczać siły sterującej faktycznie użytej w badaniu typu 0 z pełnym obciążeniem.

W warunkach, w których nie występuje blokowanie kół, osiągi w stanie gorącym nie mogą być mniejsze niż:

60% rzeczywistej wydajności osiągniętej w całkowicie obciążonym teście typu 0.

75% określonej wydajności w teście typu 0 (80% w przypadku pojazdów użytkowych).

W przypadku pojazdów wyposażonych w elektryczne układy hamulcowe z odzyskiem energii badanie hamowania w stanie zimnym należy również przeprowadzić dla porównania przy tej samej prędkości, co badanie w stanie gorącym. Stan naładowania akumulatora napędowego należy dostosować do odpowiedniego poziomu, aby siła hamowania generowana przez układ hamulcowy z odzyskiem energii była zbliżona do siły obserwowanej w badaniu w stanie gorącym.

Jeżeli pojazd osiąga 60% wyników badania typu 0 pod wpływem siły sterującej badania typu 0, ale nie osiąga określonych parametrów wynoszących 75%, należy zastosować wyższą siłę sterującą, nieprzekraczającą 500 N (700 N dla pojazdów użytkowych) można zastosować do dalszego przeprowadzenia badania wydajności w stanie gorącym. Obydwa wyniki badań należy odnotować w protokole z badań.

Po badaniu działania w stanie gorącym należy natychmiast wykonać cztery hamowanie postojowe przy średnim opóźnieniu wynoszącym 3 m/s² od prędkości 50 km/h przy włączonym zespole napędowym. Dopuszczalna odległość między początkiem każdego hamowania wynosi 1,5 km. Po każdym hamowaniu pojazd powinien natychmiast rozpędzić się do 50 km/h w jak najkrótszym czasie i utrzymać tę prędkość aż do kolejnego hamowania.

Na zakończenie procesu odzyskiwania należy natychmiast przyspieszyć do prędkości badawczej typu {{0}} i zmierzyć skuteczność odzyskiwania układu hamulcowego roboczego przy odłączonym zespole napędowym, przy użyciu średniej siły sterującej nieprzekraczającej siły odpowiedniego Test typu 0.

Wydajność odzyskiwania nie może być niższa niż 70% wyniku testu typu 0 przy odłączonym zespole napędowym i nie może przekraczać 150%.

W przypadku pojazdów wyposażonych w elektryczne układy hamulcowe z odzyskiem energii badanie odzysku należy przeprowadzić w warunkach, w których w procesie hamowania nie biorą udziału żadne elementy układu hamulcowego z odzyskiem energii.

Poczekaj, aż hamulec ostygnie do temperatury otoczenia i sprawdź, czy hamulce się nie zacinają. W pojazdach wyposażonych w automatyczne urządzenia kompensujące zużycie należy sprawdzić, czy koła mogą się swobodnie obracać po ochłodzeniu najgorętszego hamulca do 100 stopni.

Kluczowym wskaźnikiem oceny odporności hamulca na utratę ciepła jest szybkość utraty skuteczności hamowania, zdefiniowana jako:

Kiedy hamulce są wystawione na działanie wody, na powierzchni hamulca tworzy się film wodny, który zmniejsza współczynnik tarcia, a tym samym skuteczność hamowania. Zjawisko to nazywa się blaknięciem wody. Test hamulca na blaknięcie wody ocenia odporność na blaknięcie wody, a jego działanie ocenia się na podstawie szybkości blaknięcia. Mniejsza szybkość zanikania przy tej samej skuteczności hamowania wskazuje na większą odporność na blaknięcie pod wpływem wody.

Postać1-3przedstawia pojazd osobowy poddawany testowi blaknięcia wody.

Procedura testowa

Podstawowa koncepcja i kluczowe punkty operacyjne testu zanikania wody są podobne do tych w badaniu zaniku ciepła hamulca. Składa się z trzech etapów: testu podstawowego, testu zanurzenia w wodzie i testu regeneracji.

Początkowa prędkość hamowania: 30 km/h;

Prędkość końcowa: 0;

W przypadku pojazdów o maksymalnej masie całkowitej mniejszej lub równej 3500 kg opóźnienie hamowania powinno wynosić 4,5 m/s².

W przypadku pojazdów o maksymalnej masie całkowitej > 3500 kg opóźnienie hamowania powinno wynosić 3,0 m/s².

Początkowa temperatura hamulców nie może przekraczać 90 stopni, a pojazd wykonuje trzy akcje hamowania. Podczas testu należy zmierzyć opóźnienie hamowania, siłę nacisku na pedał hamulca lub ciśnienie w przewodzie hamulcowym oraz początkową temperaturę hamulca.

Wjedź pojazdem testowym do koryta z wodą, tak aby głębokość zanurzenia w wodzie przekraczała promień koła, upewniając się, że hamulce pozostają w stanie niehamującym. Następnie prowadź pojazd tam i z powrotem po rynnie wodnej z prędkością mniejszą niż 10 km/h przez 2 minuty i wyjdź z rynny.

Test odzyskiwania przeprowadza się 1 minutę po opuszczeniu przez pojazd koryta z wodą.

Początkowa prędkość hamowania: 30 km/h;

Prędkość końcowa: 0.

W przypadku pojazdów o maksymalnej masie całkowitej mniejszej lub równej 3500 kg opóźnienie hamowania powinno wynosić 4,5 m/s².

W przypadku pojazdów o maksymalnej masie całkowitej > 3500 kg opóźnienie hamowania powinno wynosić 3,0 m/s².

Prędkość chłodzenia wynosi 30 km/h, a droga hamowania wynosi 500 m. Podczas testu należy rejestrować siłę nacisku na pedał hamulca, ciśnienie w przewodzie hamulcowym oraz opóźnienie hamowania.

Przez cały czas trwania badania należy mierzyć opóźnienie hamowania i rejestrować siłę nacisku na pedał hamulca lub ciśnienie w przewodzie hamulcowym. Oblicz szybkość zanikania, aby ocenić odporność hamulca na blaknięcie wody.

Notatka: Tekst ten pochodzi z podręcznika „14. Plan Pięcioletni”.Testowanie pojazdów nowej energii, opublikowane przez Ministerstwo Przemysłu i Technologii Informacyjnych Chin. Książka może służyć jako podręcznik do takich dyscyplin, jak inżynieria pojazdów, pojazdy nowej energii, inżynieria ruchu i dziedzin pokrewnych w szkolnictwie wyższym, a także może być wykorzystywana jako źródło informacji dla badaczy, inżynierów i kadry zarządzającej.

Wydawca: Chińska prasa maszynowa
Autor: Zhang Daisheng